«Εσπερινός της αγάπης»

"Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
..μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
Θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;

..Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;"


Γιάννης Βαρβέρης,
«Εσπερινός της αγάπης»